توسعه الگویی برای انتخاب روش مناسب انتقال فن آوری (مطالعه موردی: فن آوری ساخت و کاربرد تجهیزات فن آوری نانو در ایران)

همگام شدن با تغییرات فن‌آورانه در عرصه بین‌المللی برای کشورهای درحال توسعه همچون ایران، نیازمند افزایش توانمندی داخلی در زمینه فن‌آوری‌های نوین پیشرفته است. اما، لزوم دست‌یابی سریع به‌دلیل دوره عمر کوتاه این فن‌آوری‌ها، ضرورت به‌کارگیری روش‌های مکمل تحقیق و توسعه داخلی نظیر انتقال فن‌آوری را بدیهی ساخته است. البته، در شرایط تحریم، مساله انتقال فن‌آوری صورت جدیدی به خود می‌گیرد. مقاله حاضر با ارایه مدلی برای انتخاب روش مناسب انتقال فن‌آوری سعی در تسهیل این فرآیند نموده و در مطالعه موردی، تمرکز اصلی را بر تجهیزات فن‌آوری نانو به‌عنوان زیرساخت اصلی توسعه نانوفن‌آوری قرار داده است. روش پژوهش در این مطالعه، بر دو رویکرد کیفی و کمی استوار است. در بخش کیفی، از روش مصاحبه عمیق و پرسش‌نامه نیمه ساخت‌یافته برای استخراج عوامل موثر بر انتقال فن‌آوری بهره گرفته شده است و در ادامه با استفاده از تکنیک‌های داده‌کاوی نظیر روش آنالیز فاکتور و خوشه‌بندی سلسله‌ مراتبی به توسعه مدل انتخاب‌گر روش انتقال فن‌آوری پرداخته شده است. در آخر، برای سنجش اعتبار مدل حاصل، در یک مطالعه موردی با محوریت تجهیزات نانو و با تکنیک تحلیل سلسله‌مراتبی، روش تحقیق و توسعه مشترک به‌عنوان مناسب‌ترین روش انتقال فن‌آوری در مساله موردنظر انتخاب شده است.